BİR HİLAL UĞRUNA YA RAB NE GÜNEŞLER BATIYOR

“Allah yolunda öldürülenlere “ölüler” demeyin. Hayır, onlar diridirler. Ancak siz bunu bilemezsiniz.” (Bakara-154)

18 MART 1915 günü; Anadolu topraklarına tebelleş olan haç kuşanmış emperyalist ittifakın tam tamlı çığlıklarını, “Allah Allah” nidalarıyla yere seren göğsü imanla dolu Mehmetçik’in şanlı zaferi olarak geçti tarihe…

Asım’ın nesli diyordum ya. Nesilmiş gerçek… İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek!

Bu yüzdendir ki; İ’lay-ı Kelimetullah uğrunda nice serden-geçtilerin ve dahi 15 yaşındaki kınalı kuzuların gözünü kırpmadan ölümün üstüne yürüdüğü bir destandır Çanakkale.

Seyit Onbaşı gibi söz konusu vatan toprağı ve din-i mübin-i İslam olunca iki koluyla dünyayı sırtlanır gibi mermisini kuşanan, ölürken dirilen ve küllerinden yeniden doğmasını bilen bir milletin şaha kalktığı, bir kutlu zaferin ta kendisidir Çanakkale.

“Bir hilal uğruna binlerce güneşin battığı” Çanakkale Zaferi’nin 104. Yılını şükür duaları ve hamd secdeleriyle yad ediyoruz. 7 düvelin üzerimize acımasızca saldırdığı Çanakkale’de imandan bir duvar ören Mehmetçik, düşmana geçit vermedi ve izzeti şerefimizi korudu.

Selam olsun Çanakkale’ye…

Selam olsun vatan için toprağı kanlarıyla sulayan bütün azîz şehitlerimize…

Andolsun ki; bir kutlu hediyedir asil hatıranız, ebed müddet saklayacağız onu kalbimizde…